Dionne Rijnen

Dionne is een geboren en getogen Tilburgse. Ze woont nu in Berkel-Enschot en werkt al jaren als centrum coördinator bij ContourdeTwern. Sport is vanaf jongs af aan al een belangrijk element in haar leven. “Ik kwam op de basisschool via de BOTS-boekjes in aanraking met meerdere sporten. Je mocht daarmee 5 keer een sport uitproberen en daarna kon je kijken of je lid werd of weer iets anders ging proberen. Ik heb die boekjes helemaal uitgespeeld. Op een gegeven moment wilde ik graag ijshockeyen bij de Tilburg Trappers, maar toen ik daar was zeiden ze: meisjes mogen helemaal niet ijshockeyen. Ik was flink teleurgesteld. Uiteindelijk ben ik gaan turnen, dat was lekker dichtbij.” Dionne switchte al snel naar voetbal, nadat ze mee had gedaan aan een paasvoetbaltoernooi. “Ik ging als 9-jarige met een vriendinnetje naar voetbalvereniging NOAD en heb uiteindelijk bijna 25 jaar gevoetbald. Helaas scheurde ik op een gegeven moment mijn kruisbanden af.” Met het voetbal is Dionne op veel plekken geweest. Dit kwam doordat ze bij het Nederlands militaire team terecht kwam. “Ik zat bij de luchtmacht en werd geselecteerd voor het Nationale team. Hierdoor heb ik gevoetbald in bijvoorbeeld Engeland, Frankrijk, Canada en ben ik zelfs wereldkampioen geworden in de Verenigde Staten. Een mooie tijd!”

Van voetbal naar ijshockey

Nadat ze haar kruisbanden afscheurde koste het Dionne 1,5 jaar om te revalideren. Ze kon daarna niet meer alles geven op het voetbalveld. “Een oud-keepster van ons vertelde dat ze was begonnen als ijshockeykeepster en dat bij de Tilburg Trappers een damesteam werd gestart. Ze vroeg of ik bij hen kwam ijshockeyen. Dat was als jong meisje al mijn wens, dus dat ging ik proberen! Het was natuurlijk wel spannend of het zou lukken met mijn knie, maar verrassend genoeg bleek ijshockey juist heel goed; mijn knie is juist veel sterker geworden. Zo sterk dat ik zelfs weer begonnen ben met zaalvoetbal. Ik zou ijshockey als revalidatiesport zeker aanraden, haha!”

Bandy

Dionne speelt nu ongeveer 10 jaar ijshockey bij de Trappers Ladies, waarmee ze één keer Nederlands kampioen werd. Daarnaast speelt ze inmiddels ook bij de Rubber Ducks, een gemengd recreantenteam. Via een vriendin kwam ze vervolgens in aanraking met bandy. In Nijmegen zit het enige damesteam van Nederland. Daar ging ze kijken en was meteen enthousiast. Bandy heeft wat weg van ijshockey, maar heeft ook veel verschillen. “Het is minder fysiek, je mag bijvoorbeeld niet checken. Daarnaast is het veld anders, heeft het grotere goals, is de stick anders en wordt er gespeeld met een bal in plaats van een puck. Bovendien ben je veel sneller, want de schaatsen zijn anders geslepen.” Sinds vorig jaar oktober traint Dionne mee. “In die periode werd er ook een Nederlands vrouwenteam opgestart, gesteund door de Bandy Bond, want de mannen hadden namelijk al 25 jaar een Nederlands team. Er werden selectietrainingen gehouden en daar kwam ik doorheen.”

Mee naar het WK

De Bandy Bond besloot het vrouwenteam in te schrijven voor het WK in Zweden met het idee om wat ervaring op te doen en om te kijken waar het team stond. “Ik hoorde in februari pas dat ik mee mocht naar het WK en in maart gingen we al, dus we hadden maar een korte voorbereiding. Omdat ik ook nog niet lang bandy speelde moest ik ook nog steeds wennen aan bijvoorbeeld de schaatsen en regels. In Nederland en omgeving is er geen officieel bandyveld, dus voordat we in Zweden aankwamen hadden we nog nooit een echt bandyveld gezien, laat staan er op gespeeld. Uiteindelijk mochten we één keer trainen op het officiële bandyveld en de dag erna stond de eerste wedstrijd al op het programma. Het was allemaal nieuw voor ons en we wisten niet wat we moesten verwachten van de tegenstanders. De bond zei ook: geniet lekker en het is leuk als je een goal scoort. Maar als je daar dan bent, wil je ook echt winnen! Dat we dat vervolgens ook voor elkaar kregen, hadden we nooit verwacht.” Het toernooi was een mooie ervaring voor Dionne. “Het was heel sportief, ook onderling tussen de teams. Daarnaast was het voor sommigen hun eerste keer dat ze het volkslied mee mochten zingen bijvoorbeeld, of handtekeningen moesten uitdelen. Erg leuk!”

Onbekende sport

Weinig mensen kennen bandy. Dionne denkt wel te weten waar dat door komt. “De sport bestaat al 120 jaar, maar in Nederland en ook in de buurlanden zijn er geen velden. We trainen op een ijshockeybaan maar omdat er maar weinig van zijn, wordt de meeste ijstijd door ijshockey en curlingverenigingen gereserveerd. Dat betekent dat je pas om 23.00 uur kan trainen. En doordat er geen competitie is, haken mensen ook af. Dit is anders in landen als Rusland of de Verenigde Staten. Daar zitten stadions vol en in Rusland word je behandeld als een soort God als je in het nationaal team zit. Hier moet je uitleggen wat voor sport je doet.” Dionne zou het leuk vinden als de sport wat populairder wordt. “Het is ook gewoon een hele goede sport om te leren schaatsen. Op een speelse manier leer je alles. Er zou dus zeker meer in geïnvesteerd mogen worden.”

Sport verbindt

Hoe combineert Dionne haar sporten ijshockey en bandy met werk? “Dat is goed te doen! Ik train één keer in de week met de Rubber Ducks en één keer in de week met de Trappers Ladies. De bandytrainingen zijn op vrijdag, zaterdag en/of zondag. In aanloop naar het WK ben ik zoveel mogelijk geweest, maar je kunt het ook een keer overslaan.”  Dit is niet het enige wat Dionne doet aan sport. “Naast bandy en ijshockey doe ik aan crossfitt bij Crossfitt 013, padel bij Quirijn en ik zaalvoetbal in Gilze-Rijen. Bijna elke avond is dus gevuld met sport. Dat is echt mijn uitlaatklep. Als ik sport vergeet ik alles even. Daarnaast vind ik met name teamsporten mooi. Samen een doel bereiken, samen ergens naar toe werken en kijken hoe je het beste uit elkaar kan halen. Door sport krijg je echt een band met mensen, hoe verschillend je ook bent. Sport verbindt.”

Hoogtepunten en toekomst

Dionne heeft al veel mooie momenten meegemaakt. Ze heeft drie titels veroverd in drie verschillende sporten. Het kampioenschap met de Trappers Ladies was heel speciaal, omdat ze toen net twee jaar bezig waren. Daarnaast is dus het winnen van het WK met het bandyteam bijzonder, precies 20 jaar nadat ze met het militaire voetbalteam het WK won. “Wie weet welke wereldtitel er over 20 jaar volgt, haha!” Naast de kampioenschappen ziet Dionne de Girls Only ijshockey toernooien ook als een van haar mooiste sportmomenten. “Alle Nederlandse dames en meisjes die ijshockeyen worden uitgenodigd, maar alle teams worden gemixt. Dus je leert mensen kennen waar je normaal soms tegenover staat in een wedstrijd. Dat zorgt voor een mooie band.” Dionne hoopt de komende jaren te groeien met het bandyteam. “Er is nog zoveel te halen, het zou mooi zijn als we het bandyteam verder kunnen uitbouwen. Daarnaast hoop ik met de Trappers Ladies nog een keer kampioen te worden, dat zou heel gaaf zijn. Maar het allerbelangrijkste is dat ik nog lang kan blijven sporten, zonder blessures. Ik kan me niet voorstellen dat ik stop met sporten, er komt altijd wel iets nieuws op mijn pad!”