Marianne van der Steen

Marianne is opgegroeid in Noord-Holland en komt echt uit een sportfamilie. Sport is haar met de paplepel ingegoten. “Zo gingen we vroeger nooit op strandvakantie, maar juist altijd de bergen in voor een actieve vakantie. En toen ik drie was kreeg ik een wandeldiploma.” Marianne heeft allerlei sporten beoefend. Van zwemmen tot atletiek, van shorttrack tot paardrijden en van handbal tot rugby. Bij het paardrijden en handbal deed ze zelfs mee aan Nederlandse kampioenschappen.

Van IJsland naar het WK

Op haar 19e maakt Marianne tijdens haar studie kennis met het sportklimmen. Ze was meteen verkocht. Binnen een jaar stond ze op het Nederlands kampioenschap. Het ijsklimmen ontdekte ze vervolgens in IJsland, waar ze een tijd woonde en studeerde. Haar toenmalige vriendje kwam hier vandaan, hij was ook sportklimmer. Haar allereerste ervaring met ijsklimmen in IJsland was meteen een heftige. Ze werd meegenomen op een tocht in het binnenland van IJsland, drie dagen lang overnachten in een tentje in de winter. “En dan overdag klimmen, terwijl ik dat zo in de kou in de natuur nog nooit had gedaan. Ik werd letterlijk in het diepe gegooid, maar vond het echt tof!” De relatie met de IJslander ging op een gegeven moment uit en ze kwam in contact met Dennis, een ervaren ijsklimmer die voor het Nederlands team uit kwam. Het team was op zoek naar nieuwe teamleden en Dennis benaderde haar. “Hij wist van mijn prestaties in het sportklimmen af en vroeg me of ik mee ging naar het WK ijsklimmen. Terwijl ik totaal geen wedstrijdervaring had binnen deze tak van sport. Ik twijfelde erg of ik dit wel zou kunnen, maar voor de ervaring was het natuurlijk wel heel mooi. Ik ben dus uiteindelijk gegaan en kwam meteen in de halve finale!” Na het WK, inmiddels 12 jaar geleden, kwam Marianne terug naar Nederland. Voor de sport én voor de liefde. Ze kreeg namelijk een relatie met Dennis en zijn inmiddels getrouwd!

IJsklimmen in de natuur en wedstrijdklimmen

IJsklimmen is een avontuurlijke, maar vooral ook technische sport. “Het allerleukste vind ik dat je vooruit moet denken; dat je te maken krijgt met verschillende elementen en deze moet leren omzetten naar een correcte beweging. Het is heel wiskundig. Met ijsklimmen werk je met meer materialen dan bij gewoon klimmen. Zo heb je bijvoorbeeld ijsbijlen in je hand. Dit zorgt voor een hele andere benadering en beweging.” Bij het ijsklimmen zijn er twee takken. Je hebt het klimmen in de natuur en het wedstrijdklimmen. “In de natuur kom je op de mooiste plekken en spelen weerelementen altijd een grote rol. Dit maakt het heel bijzonder. Het wedstrijdklimmen wordt vaak gedaan op een kunstmatige wand waarbij de ijselementen worden nagebootst, hier heb je geen last van bijvoorbeeld de kou.”

Leven voor de sport

Het leven van Marianne en Dennis staat bijna volledig in het leven van klimmen. “Ik train twee keer per dag, vijf dagen in de week. Hierbij wissel ik duurtraining en krachttraining af. Duurtraining is bijvoorbeeld hardlopen en mountainbiken, wat je hier in Tilburg heel goed kan. Het krachtdeel is vooral het hangen aan de ijsbijlen, bewegingen oefenen en fitness.” Trainen doet ze op verschillende plekken, waaronder bij Block013 en Fysio Stofberg, maar sinds kort ook in hun tuin, waar ze een klimwand hebben gerealiseerd.   Naast het trainen doen ze per seizoen aan ongeveer 10 wedstrijden mee. “Dit zijn Europacup wedstrijden, wereldbekerwedstrijden, een NK en als het uitkomt een of enkele invitationals; wedstrijden waar je op uitnodiging naar toe mag. Tussen deze wedstrijden door klimmen we ook nog zoveel mogelijk in de natuur, als we dan toch in bepaalde landen zijn plakken we daar nog wat dagen aan vast!” Marianne en Dennis zetten zich ook op een andere manier in voor hun sport. Zo zitten ze in de atletencommissie en in de internationale wedstrijdcommissie. Ze strijden ervoor dat ijsklimmen nog meer geprofessionaliseerd wordt. Daarnaast verspreiden ze zoveel mogelijk hun kennis. Zo stellen ze materialen ter beschikking en trainen en coachen andere sporters. “Misschien zijn het je concurrenten, maar uiteindelijk helpt het om de sport groter te maken.”

Successen

Marianne heeft al vele successen gehad binnen het ijsklimmen. Zo is ze meervoudig Nederlands en Europees kampioen, maar dat is niet het allermooiste wat ze heeft bereikt. “Het gaafste wat ik ooit gewonnen heb is het Ouray Ice Fest in Amerika in 2018. Dit is een wedstrijd waar je alleen op uitnodiging heen mag. Alleen de elite klimmers komen daar. Al mijn grote idolen hebben ooit die wedstrijd gewonnen. Het is een wedstrijd op natuurijs en het einde is dan op een kunstmatige wand. Dat ik dat ooit gewonnen heb vind ik heel bijzonder. Er zat ook een mooie geldprijs aan vast waardoor we nog 1,5 maand door Amerika hebben kunnen reizen en hebben kunnen ijsklimmen daar. Ook dit seizoen heeft ze al mooie successen behaald. Zo is ze eind 2022 Nederlands kampioen geworden, net als haar man Dennis. Ook won ze de eerste Europacup wedstrijd in Slowakije. In januari haalde ze de finale bij de wereldbeker in Korea, waar het ijsklimmen erg groot is. Helaas miste ze net het podium tijdens het EK in Frankrijk, ze werd 4e. Nu staat deze maand nog de Europacup wedstrijd in Glasgow op het programma, waar ze ook buiten willen gaan klimmen. “We hopen dan begin maart nog naar Finland te gaan, als het financieel haalbaar is, om deel te nemen aan de laatste Europacup wedstrijd.”  

Topsportfonds

Dat ze aan veel wedstrijden mee kunnen doen is niet vanzelfsprekend. De sport is niet goedkoop. Zowel materiaal, inschrijving als de reis er naar toe kost wat geld. Ze krijgen een kleine bijdrage, 1000 euro, van de klimbond, maar daar kun je lang niet alle wedstrijden mee bekostigen. “Gelukkig is er in Tilburg het Topsportfonds. Hierdoor hebben we vorig jaar aan twee Europa cup wedstrijden kunnen meedoen, zonder extra budget was dat niet gelukt.”

Bewust leven

Daarnaast worden wat kosten gedekt door af en toe een training of lezing te geven, door de hulp van privé sponsoren en door zo goedkoop mogelijk te reizen en te leven. “De meeste trips doen we met de camper, hier slapen en eten we ook. Dat scheelt veel in kosten. Vorig jaar hadden we een primeur: wij waren de allereerste ijsklimmers die met een elektrische auto alle wedstrijden zijn afgegaan. We zijn bewust bezig om onze ecologische footprint wat kleiner te houden. We willen namelijk de mooie natuur waarin wij jaarlijks klimmen behouden. De sport heeft me leren relativeren. Je leert mensen vanuit de hele wereld kennen en ziet hoe zij leven. Dat vind ik heel waardevol!”