Vincent Moonen
In deze rubriek maak je kennis met verschillende sporters in Tilburg. Variërend van een zwemmer, schaatser, hockeyer of een deelnemer aan een hardloopevenement in Tilburg. Dit keer staat Vincent Moonen in de spotlights. Vincent (24) tenniste tot zijn zeventiende op topsportniveau en speelde zelfs een aantal internationale wedstrijden. Helaas kwam er een eind aan zijn tenniscarrière, iets wat af en toe nog zwaar valt. Inmiddels geeft hij met plezier tennisles en is hij fervent crossfitter en voorzitter van FOSST. Wij spraken Vincent over zijn topsportverleden en zijn liefde voor tennis.
De pieken en dalen van zijn tenniscarrière
Via sportclinics op de basisschool maakte Vincent op zesjarige leeftijd kennis met tennis. Al vrij snel kwam hij in de selectie terecht, waarna hij ongeveer acht uur per week trainde bij Tennisclub Tilburg. Later vervolgde hij zijn trainingen bij Tennisschool Gijs in Oisterwijk en kwam hij in aanmerking voor de sportklas van het Koning Willem II College.
Rond het derde jaar van zijn middelbare school begon Vincent met het volgen van training aan de Bogtstra en Kempers Tennis Academy in Doorn. Hier trainde hij met de top 25 van Nederland (12 t/m 18 jaar). Eerst alleen in de weekenden, maar later verhuisde hij naar een gastgezin om dagelijks te kunnen trainen. “Ik merkte dat trainen op dit niveau een grote uitdaging voor mij was. Daarom werkte ik extra hard en trainde ik gemiddeld 21 uur per week. Ik dacht er eigenlijk niet over na, ik deed het gewoon.” In verband met gezondheidsproblemen thuis werd de druk helaas te hoog en besloot Vincent na een jaar te stoppen.
Eenmaal terug in Tilburg pakte Vincent het tennissen langzaam weer op. Niet veel later ging hij naar Amerika om te trainen aan de IMG Academy. Hier speelde hij ook een aantal internationale wedstrijden. Daarna kreeg hij een scholarship aangeboden op een school in Engeland. “Met het scholarship kon ik mijn vwo-diploma behalen en tennissen voor Ellesmere College in Manchester.” Uiteindelijk belandde hij met zijn team in de top 16 van Engeland. “Toch had ik het gevoel dat de stap naar een professionele tenniscarrière te groot was. Daarom ben ik na Engeland helaas gestopt met tennissen op hoog niveau.”
Dat gevoel blijft nog altijd knagen. “Het weerhoudt me er nog steeds van om te gaan tennissen. Ik ben erg competitief en wil het maximale uit mezelf halen. Als ik op de tennisbaan sta, weet ik precies wat ik fout doe en hoe ik dat kan oplossen. Als dat niet lukt, ben ik op de baan in gevecht met mezelf. Vroeger kon ik wekenlang last hebben van een slechte wedstrijd. Tegenwoordig vind ik dat nog steeds confronterend.”
Fanatieke tennisdocent
Na zijn tijd in Engeland kiest Vincent voor een studie Econometrie. “Ik tennis nog af en toe met vrienden, maar alleen voor de lol. Zodra het een wedstrijd wordt, word ik te competitief.” Toch bracht dit ook iets goeds. “Door met vrienden te tennissen, merkte ik dat ik snel verbeterpunten zag bij anderen.” Daarom is Vincent les gaan geven bij een studententennisvereniging. “Ook tijdens het lesgeven moet ik me soms inhouden om niet te fanatiek te zijn, maar ik vind het lesgeven zo leuk dat dat het waard is.” Sinds vorig jaar werkt Vincent als tennisdocent bij het Sports Center van Tilburg University. Hier geeft hij les aan studenten en werknemers van de universiteit en hogescholen. “Het leukste aan lesgeven vind ik om de lessen dynamisch en uitdagend te houden door steeds andere oefeningen te verzinnen en andere onderdelen te trainen.”
Sporten als houvast
In zijn dagelijks leven heeft Vincent uitdaging nodig. Vroeger was tennis zijn houvast. “Ik kon er mijn energie en emoties in kwijt. Het was mijn thuis. Dat besef ik me nu nog steeds, maar helaas moet ik me erbij neerleggen. Sport blijft altijd een groot deel van mijn leven. Het is iets waar ik altijd op terug kan vallen.” Nu hij niet kan tennissen vanwege de coronamaatregelen richt hij zich op crossfit. Dat doet hij al een aantal jaar erg fanatiek. “Crossfit heeft me niet alleen geholpen om fysiek sterker te worden, maar het was ook mijn uitlaatklep op momenten dat ik het tennissen moest loslaten.”
Het teamgevoel
Zijn mooiste sportherinnering is die van de trainingen in Doorn, waar hij met de top 25 van Nederland trainde. “De momenten waarop we met het team intensief buiten trainden in de zomer blijven me het meest bij. We werkten hard, maar hadden ook veel lol samen en deelden dezelfde uitdagingen. Dat hechte teamgevoel betekent veel voor mij. Gelukkig hebben we nog steeds contact.”
Dat teamgevoel en samen willen werken aan hetzelfde doel zit er nog steeds in. Daarom koos Vincent voor een bestuursjaar en is hij voorzitter van FOSST: het overkoepelend bestuur van alle 25 studentensportverenigingen in Tilburg dat ervoor zorgt dat deze verenigingen goed functioneren. Vanuit zijn rol heeft Vincent nauw contact met het Sports Center van Tilburg University. “Ik vind het leuk dat ik veel connecties heb met allerlei sportverenigingen in Tilburg en dat ik op deze manier kan bijdragen aan het bevorderen van sport in Tilburg.”
Plezier staat voorop
De twijfel om het tennissen weer op te pakken, blijft altijd aanwezig. “Ik vind het nog steeds jammer dat ik gestopt ben, omdat het te geforceerd voelde. Dat hoop ik de komende jaren wat meer los te laten.” Vincent leerde dat plezier voorop staat. “Mensen zeggen vaak over mijn topsportcarrière dat ze dat ook graag willen. Dan vertel ik ze dat het belangrijkste is dat je het leuk vindt. Bij mij werd de druk namelijk zo hoog dat ik het plezier verloor en uiteindelijk gestopt ben. Dat plezier probeer ik nu mee te geven in mijn lessen. Goed kunnen tennissen is niet in één dag geleerd, daarom is het belangrijk dat je je energie haalt uit het plezier. Topsport heeft pieken en dalen, daar moet je op je eigen manier doorheen komen.”